โต๊ะช่างคลับ

กิจการขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ มีการว่าจ้างช่างทองแขนงต่าง ทั้งช่างเลี่ยม ช่างสร้อย ช่างแหวน ฯลฯ
อีกทั้งยังเสมือนเป็นโรงเรียนฝึกวิชาชีพช่างทองกลาย ๆ อีกด้วย กล่าวคือ เราได้ฝึก และสอน
วิชาช่างเลี่ยมให้กับคนรุ่นใหม่ที่สนใจ เมื่อเป็นงานแล้ว ก็ได้ว่าจ้าง ป้อนงานให้ช่างทองรายใหม่ทำต่อไปอีก
ถึงวันนี้เมื่อลองคำนวณคร่าว ๆ ถึงจำนวนช่างทองฝีมือเอก ที่เรากล่าวได้ว่า "ปั้นมากับมือ" นั้น
จำนวนเหยียดร้อยคนก็ว่าได้ (ซึ่งปัจจุบัน ช่างเหล่านั้นก็ได้รับการสนับสนุนและผลักดันให้เป็นเถ้าแก่
มีกิจการของตนเองอีกนับสิบราย)


กิจการรับจ้างเลี่ยมกรอบพระเจริญก้าวหน้าและขยายขนาดเพิ่มขึ้นเรื่อย
จนบ้านที่ตลาดพลูนั้นเล็กเกินไปเสียแล้ว...




ปี พ.ศ.2529 เราจึงย้ายโรงงานมาอยู่ที่ย่านท่าพระ
ซึ่งมีเนื่อที่กว้างขวางกว่าเดิมมาก เราเป็นโรงงานทำทองครบวงจร
มีทั้งที่พัก และสวัสดิการทุกอย่างให้แก่ช่างทองอย่างครบถ้วน
โดยใช้หลักการทำงานและอยู่ร่วมกันเสมือนเครือญาติ เสมือนพี่น้อง

ยุคที่งานทำทองเฟื่องฟูที่สุด เห็นจะเป็นช่วง 2531 - 2533
ขณะนั้น เราได้รับว่าจ้างทำทองให้แก่ร้านทองหลายสิบเจ้า ทั้งใน กทม. และต่างจังหวัด
มีช่างทองอยู่ในความดูแลไม่น้อยกว่า 30 ราย

ทว่า... ในช่วงที่ประเทศไทยเกิดวิกฤติ ภาวะฟองสบู่แตก เศรษฐกิจเริ่มฝืดเคือง



ลูกค้าเริ่มสั่งงานทองน้อยลง ยังผลให้งานว่าจ้างทำทองน้อยลงตามไปด้วย

กิจการของเราจึงได้ปรับตัวให้เข้ากับภาวะเศรษฐกิจ
โดยใช้วิธีลดขนาดกิจการลง เพื่อลดภาระทางด้านต่าง ๆ
สิ่งที่เราเลือก ไม่ใช่วิธีปลดช่างทองออก ทว่าเรากลับส่งเสริมให้ช่างที่มีฝีมือ มีทุนรอน
และมีความสามารถในการบริหารงาน ออกไปเป็นเถ้าแก่ มีกิจการเป็นของตัวเอง โดยที่เราป้อนงานให้เรื่อย ๆ
ซึ่งวิธีนี้ ทำให้เรารับแบกรับภาระต่าง ๆ น้อยลง
แต่ก็ยังเป็นการรักษาสภาวะการมีงาน และการว่าจ้างช่างทอง ให้ทุกคนสามารถเลี้ยงชีพตนเองต่อไปได้


หลังจากปี 2543 บ้านทำทองของเรามีช่างทองในความดูแลอยู 6 ราย
งานจากห้างทองต่าง ๆ ก็มีสั่งว่าจ้างเข้ามาเรื่อย ๆ เพียงพอต่อการเลี้ยงชีพในภาวะเศรษฐกิจยุคนั้น




...สถานการณ์ทดสอบเราอีกครั้ง เมื่อไม่กี่ปีมานี้ วิกฤติแฮมเบอร์เกอร์ที่เกิดขึ้น...